Əbud-Dərda bir söz deyəndə şübhəsiz təbəssüm edərdi. Birgün ona:
“-İnsanların sənin bu halını qəribə qarşılanmasından narahalıq duyuram!” Dedim.
O isə mənə: “Allah Rəsulu bir söz deyəndə şübhəsiz təbəssüm edərdi.” Dedi.
(Əhməd, V, 198, 199)
Bu sözlərdən sonra yazmamaq barədə düşündüm. Sadəcə yuxarıdakı “dəyər” görünsün, oxunsun. Bəlkə göz ilk gördüyünü xatırlayar, deyə. Bəlkə mənim sözlərimin boş, keçici olduğunu anlayar, Hz. Peyğəmbərlə bağlı sözlərin gözlərdən sözlərə, sözlərdən qəlbə, qəlbdən əmələ keçməsi ilə qalıcı olar, deyə…
Post-strukturalist çağ, post-postmodernist çağ, metamodernist çağ…
Yaşadığımız çağı anlamalıyıq ki, anlada bilək.
Bizi anlatmasınlar…
Hansı çağda yaşadığımızdan aslı olmayaraq başlanğıc nöqtəni qorumaq lazım deyildimi?.
Poeziya zaman və məkana uyğunlaşmalıdır, deyir şair Rimbaud.
Göz mədəniyyətindən çıxan, söz mədəniyyətinə qayıdır.
Bizsə heç xəyallarımızda da qayıtmırıq…
Poeziyanın, şeirin mərkəzi Şərq idi. Axırda onu da itirdik. Maykovskiyə, Posternaka, Rimbauda, Mondetlstama, Brechtə, Nerudaya
Anna Axmetovaya…
Slyvia Platha…
Sözü itirdik. Ovcumuzdan sözü uçurtduq. Saxlaya bilmədik, baxa bilmədik, qayğısına qalammadıq.
Dərdimiz söz olmadıqca sözün dəyəri bilniməz…
Dərdimiz söz olmadı.
Söz özmüzdük…
Dərdimiz özümüz yox, mənimiz oldu.
Getdikcə şiddətlənən kapital sevdası Adəm övladını həqiqi sevdasından uzaqlaşdırır. Pilləkanın bir pilləsini qalxmaq üçün “hər şeyi edə bilmək” azadlığı, ayağın çatmayanda “bir başqasını ayağının altına qoya bilmək” azadlığı, “enlilərin ensizləri əzməsi” azadlığı…
Azadlığın mənəvidən maddiyə keçidi…
Şərqə örnək göstərirlər. Halbuki, bir zamanlar Şərq örnək göstərilərdi.
Bizə daha varlı, daha konfortlu həyatı örnək göstərirlər. Bizə “en”inə doğru uzanan böyükləri misal göstərirlər.
Bizə xoşbəxtləri göstərmirlər, xoşbəxtliyin simolunu, yəni paracığazı göstərirlər.
Bəs biz hansı mərkəzin insanıyıq.
O mərkəzin insanıyıq ki, “ora”da “en”inə böyüklük yox “uzun(hündürlük)”una böyüklük əsasdır. Yuxarıya doğru…
Əlləri “yuxarı” doğru qalxan mədəniyyətin.
Biz “təbəssüm sədəqədir” deyən mədəniyyətin insanıyıq.
Paylaşamğa, bölüşməyə heç bir şeyin yoxdursa, sadəcə bir təbəssüm et, deyən mədəniyyətin…
Azərbaycan müsəlmanı bu gün təbəssüm etmir.
Yetmir, yetişmir…
Azərbaycan dindarı narazıdır.
Azdır… Para, hal, mal…
Haqqımız varmı?
Haqqımız çatarmı?…
Peyğəmbərimiz narazı olmazkən bizim narazı olmağımıza….
Möminin təbəssümü üzündə, kədəri qəlbində olmalıdır, deyir ustad.
Kədərimiz üzümüzdən çıxıb, az qala başqasının üzünə hopacaq dərəcədədir…
Bir-biri ilə Salamlaşmayan-Barışmayan Azərbaycan müsəlmanı, bir-birinin üzünə kədər saçır…
Pərgərin sabit ayağını mərkəzdən qaçırdırıq. Çizdiyimiz dairə əvvəlkinin üzərindən davam edərək yenilənən deyil, başqa yerlərə meyllənərək davam edəndir.
Pərgərin sabit ayağı tarikatdır, yəni ruhani hissə.
Qeyri-sabit ayağı isə şəriətdir, yəni yeniləşən görüntü dünyasında yeni görüntüləri ehtiva edən hissə.
Dəyişə biləcəyimiz zaman fizikasından aslı olandır.
Dəyişə bilməyəcəyimiz isə, dəyişməli olmadığımız isə metafizikdir.
Haqqımız varmı?
Haqqımız çatarmı?…
Hz. Peyğəmbərimiz narazı olmazkən bizim narazı olmağımıza…
İtirdikdən sonra qədrini bilirik. İtirdikdən sonra dəyərinin fərqində oluruq. Əlimizdə olanlarının bir gün itirəcəyimizin fərqində ola-ola yaşamalı olduğumuz deyilmirmi?.
Bu dünyanın gəlib-keçici olduğunu, yaşamaq üçün bir vasitə olduğunun fərqində ola ola yaşamalı olduğumuz deyilmirmi?.
Şükr edirik, amma şükrümüzün əhəmiyyətini anlayırıqmı?.
Şükrümüz qısa bir anlıq olur. Şükr ertdim bitdi, getdi…
Həyatımızın axarı ilə gedə biləcək bir şükrümüz yoxdur bizim…
Şükr edən insan təbəssüm edər…
Şükr edən insan narazı olmaz….
Haqqımız varmı?
Haqqımız çatarmı?…
Hz. Peyğəmbərimiz narazı olmazkən bizim narazı olmağımıza…
Hz. Peyğəmbər bizə açıq-aşkar örnək deyilmi?…
O, örnək olaraq yetməzmi?…
Yoxsa Hz. Peyğəmbəri bəyənmirik?…
Məlum Blog 