Hər gün içki üzündən bir ideya məhv olur…

Bəli,   hər   gün   içki    üzündən    bir    ideya   məhv   olur.   Bir   uşağın   ideyası,   bir övladın,  bir   ananın,   bir   ailənin   ideyası.   Bu   səbəb   olur,   gözü   yaşlı   uşaqlara, boşanmış   ailələrə.  Axşam  bir   körpənin   ac   yatmasına.  Və Şeytanın  qələbəsinə.  Hər  gecə   bir   süşə   alınır,   gəlir,  qoyulur   süfrənin   başına .  O   süfrəyə   ki ,  çörək yoxdu,  o   süfrəyə  ki,   ana   acdi,    körpə   acdı.   Amma   içki   süfrədə   idi.   Su kimi   içilirdi   həmin   gecə.  Dərman  kimi  içilir.  Dərman  kimi.  “Bəsdir” deyir ana, “içmə” deyir. Şərxoşdu ata artıq. Əvvəlki  insan deyildi artiq şeytan cildində idi onun. Şeytan   girmişdi   vücuduna.  Əvvəlki  o  mehriban  ata deyildi.

Və  birdən  vurdu  ananı,  cənnət  ayaqları  altında olan  anna  cəhənnəm  əzabi   yaşayırdı  həmin  gecə. Yumruqlar, təpiklər,təpiklər… Ağlayırdı körpə. İdealları, ideyaları olan bir körpə. Qəhrəmanıydi atası. İndi kim idi. Hə bəs indi kim idi. Atamı yoxsa içkimi. Hər gecə içizdirirdi  ata  balaca   körpəsini.   Kişilk   sənəti   imiş.   Ah   kişilik   sənəti   evdə   üzü yara – berə   içində  ailə  saxlamaq,  ana  döymək  kişilkdir,  içki  içməmək  kişilik deyilmiş.  Gərək  içki  içəsən,  siqaret  çəkəsən  kişi  olmaq  üçün.  Kişilik  yasası.  Hə,  hər gün  bir   ümid  işığının   ölməsi   kişilk   yasasıdır.   “İçki   iç”   budur   oğul,   kişilik,   “iç oğul”.   “Iç   oğul”   deyir   ata,  dədə   baba…Dərman   adı   ilə   sırınır   bu   “mərət”. Qardaşı  qardaşa  düşmən  edir,  atanı  baladan  ayırır.   Namusunu,   şərəfini,  ləyaqətini   itirir   içkini   namus   sayanlar.  Axşam   düşüncə   baxırsan  yerlərdə   uzanıb  bir  insan,  adəm övladı, ən gözəl yaradılmış. Acizdir. Dura bilmir ayağa..yerdəcə yatır,  bəzən də sürünür.   Gələn  gülür,  gedən   gülür.  Pul   dilənir  küçədə   şərab almaqçün.   Evini   satır,   ailəsini  satır   şərab   almaqçün.   Özünü  satır  şərab almaqçün.   Kimdədir  günah  Şeytandamı ? ,   İçkidəmi?.  Yox  insan  nəfsindəmi..

Yazardan:  Bu balaca  yazını  yazmaqda  məqsədim  nə  yazmağı   bacardığımı göstərməyimdə,   nə   öz  blogum   və   ya  sosial   mediada   “məndə də var” deməyimdə deyil.  Bunu  oxuyan  gəncin   özünü  düşünməsindədir.  İçki  içməsin uşaqlarımız .   İçməsin   gəncliyimiz. Bu   gün   içki  içib   namaz  qılınır,   molla   içki   içib   dua    oxuyur,   yaslarda   süfrəyə   içki   gətirilir,   toylarda   dava  düşür,   qan   axıdılır, hər  gün   nə   qədər   qəzalar,   xətalar   baş   verir   bunun   üzündən.  Məndə   içirdim. Daha doğrusu kəndimizdə qururverici bir şey idi ki,  filankəsin oğlu içməyi bacarır. Körpəlikdən öryədirdilər. Ata oğul qarşı-qarşıya içirdilər. Amma nifrət etdim 9 aydır. Bilirsiniz niyə. Ata uşağının gözündə qəhrəmandı, ən güclüdür. Bir gün ata döyülürdü uşaq yanında. Ağlayırdı o uşaq. Balaca 6-7 yaşı olar-olmaz bir uşaq. Səbəb içki idi. Bax ,o, uşaqdan sonra nifrət etdim içkiyə.. İstəmirəm uşaqlarımız gözü yaşlı qalsın. İstəmirəm uşaqlarımız oxumağı öryədilmə əvəzinə içki içilməyi öryədilsin. İstəmirəm ki, uşaq məktəbdə siqaret çəkməyi öryənsin. Bax, bunu istəmirəm. İstəmirəm, siaqretin üzərinə   “Səhiyyə   Nazirliyi   Xəbərdarlıq   edir yazılsın”,    “18   yaşından   aşağı şəxslərə   satış   qadağandır”  deyilsin.  Siqaret  çəkməyin   ziyan   olduğu   öryədilsin.   Amma  öryədilsin.  İstəmirəm    gecə   saat   11 – dən   sonra   içki   reklamları  getsin.   İçkinin  zərərli  olduğu   öryədilsin.  Amma  öryədilsin..  İstəmirəm ki,  uşaqların    internet   kluba   gedişləri qadağan   olunsun,   məktəbdə   dərs   öryədilsin və  şagirdə oxumaq nədir , himnimiz    öryədilsin,   qan   yaddaşımız   öryədilsin.  Bax,   bunu    istiyirəm…